Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sit sane ista voluptas. Cave putes quicquam esse verius. Duo Reges: constructio interrete. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Hoc est non dividere, sed frangere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quod cum dixissent, ille contra.
Et quod est munus, quod opus sapientiae? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?